Disclaimer
Er kunnen op geen enkele wijze rechten worden ontleend aan, noch aanspraak gemaakt worden op de inhoud van onze websites. Hoewel bij de samenstelling van de inhoud van onze websites de grootst mogelijke zorgvuldigheid wordt betracht, bestaat de mogelijkheid dat bepaalde informatie (na verloop van tijd) verouderd of niet (meer) correct is. Wij zijn niet aansprakelijk voor de eventuele schade die zou kunnen voortvloeien uit het gebruik van gegevens uit de door ons gecreëerde website. Wij wijzen hierbij alle aansprakelijkheid af voor schade ten gevolge van het gebruik van deze gegevens of gegevens waarnaar links op onze website verwijzen. De gegevens op onze website kunnen zonder waarschuwing worden gewijzigd. Wij geven geen garanties met betrekking tot de aard en de inhoud van de informatie van de sites en zijn niet aansprakelijk voor de inhoud van deze informatie of voor de gevolgen van het gebruik daarvan. Iedere aansprakelijkheid voor eventuele schade ten gevolge van toegang tot en het gebruik van de site, wordt door ons uitdrukkelijk afgewezen. Tevens wordt geen garantie geboden voor het foutloos en ononderbroken functioneren van onze website. Verwijzingen of verbindingen naar andere sites of bronnen die niet eigendom zijn van ons zijn slechts opgenomen ter informatie van de gebruiker van de site. Wij zijn niet verantwoordelijk voor de beschikbaarheid van deze site of bronnen. Wij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid met betrekking tot de inhoud, advertenties, producten of andere zaken op dergelijke sites of bronnen of beschikbaarheid. Wij zijn niet aansprakelijk voor enige vorm van schade of verlies veroorzaakt door of in verband met het gebruik van of door het afgaan op de inhoud, goederen of diensten als aangeboden op dergelijke sites of bronnen.
Stolpersteine Stein
Aanleiding boek Stolpersteine Stein.
De aanleiding voor dit boek ontstond na de eerste Stolpersteine-legging op 3 november 2021 in Urmond, ter nagedachtenis aan Bertha en Nathan Claessen, die beiden in Sobibor zijn vermoord. Voor mij, Han Frenken, werkzaam als taxiondernemer en voormalig ultraloper, was het van groot belang om dit project te verwezenlijken. Naast mijn persoonlijke fascinatie voor het herinneren van geschiedenis, zie ik het als mijn verantwoordelijkheid om de verhalen van deze slachtoffers blijvend onder de aandacht te brengen. De titel Herinneren voor een betere toekomst weerspiegelt mijn overtuiging dat het essentieel is om het verleden te blijven herdenken, zodat we samen kunnen werken aan een meer rechtvaardige en vreedzame wereld.
Stolpersteine project Gunther Denmig.
Gunter Demnig is een Duitse kunstenaar, geboren op 27 oktober 1947 in Berlijn, die vooral bekend is geworden door zijn monumentale kunstproject, de Stolpersteine. Zijn werk combineert kunst, geschiedenis en herdenking op een manier die diepgaande maatschappelijke impact heeft.
Opleiding en Vroege Carrière
Demnig studeerde kunst en design aan de Hochschule für Bildende Künste in Berlijn en later industrieel ontwerp aan de Universiteit van Kassel. Tijdens zijn studie en in de vroege jaren van zijn carrière was hij al geïnteresseerd in het verkennen van de relaties tussen kunst, ruimte en samenleving. Deze interesse vormde de basis voor zijn latere werk met de Stolpersteine.
Het Ontstaan van de Stolpersteine
Het idee voor de Stolpersteine ontstond in de jaren '90 toen Demnig betrokken was bij projecten die zich richtten op de herinnering aan de slachtoffers van het naziregime. In 1992 voerde hij voor het eerst een actie uit in Keulen, waar hij een gedenklijn legde ter herdenking van de deportatie van Roma en Sinti. Deze actie inspireerde hem om op bredere schaal een project te ontwikkelen dat het verleden tastbaar en zichtbaar zou maken in het dagelijks leven.
Het Stolpersteine Project
In 1996 werd de eerste Stolperstein officieel geplaatst in Berlijn. Het concept was eenvoudig maar krachtig: kleine betonnen stenen met een messing plaatje, waarop de naam, geboortedatum, deportatiedatum en -plaats, en de overlijdensdatum van een slachtoffer van het naziregime zijn gegraveerd. De stenen worden voor de laatste vrijwillige woonplaats van de slachtoffers in het trottoir geplaatst, zodat voorbijgangers letterlijk over hun namen kunnen "struikelen" en hen zo herinneren.
Het project groeide al snel uit tot een van de grootste en meest toegankelijke herdenkingsprojecten ter wereld. Demnig heeft tienduizenden Stolpersteine in heel Europa geplaatst, in landen zoals Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Hongarije, Italië, Noorwegen, en vele anderen. Elk van deze stenen is een uniek eerbetoon aan een individu, en samen vormen ze een collectief monument dat de geschiedenis van de Holocaust en de wijdverspreide vervolging van minderheden tijdens de Tweede Wereldoorlog levend houdt.
Filosofie en Impact
Demnigs werk is gebaseerd op de overtuiging dat herinnering niet alleen een persoonlijke, maar ook een publieke en collectieve verantwoordelijkheid is. Door de Stolpersteine op openbare plekken te plaatsen, dwingt hij mensen om stil te staan bij de geschiedenis die zich heeft afgespeeld op de plaatsen waar zij dagelijks langskomen. De kleine, eenvoudige vorm van de stenen contrasteert met het enorme gewicht van de gebeurtenissen die zij gedenken, wat hun impact des te sterker maakt.
Het Stolpersteine-project is niet zonder controverse geweest; sommige gemeenschappen en individuen hebben vraagtekens gezet bij de gepastheid van de stenen. Desondanks blijft het project zich uitbreiden, en het werk van Demnig is internationaal erkend als een krachtig instrument voor educatie en herdenking.
Onderscheidingen en Erkenning
Gunter Demnig heeft verschillende onderscheidingen ontvangen voor zijn werk, waaronder de Bundesverdienstkreuz (Duitse Federale Verdiensteorde) en talrijke prijzen en erkenningen van zowel nationale als internationale organisaties. Zijn project wordt vaak geprezen voor de manier waarop het herinnering aan de Holocaust op een toegankelijke en indringende manier in het dagelijks leven van mensen integreert.
Persoonlijke Betrokkenheid
Demnig zelf blijft nauw betrokken bij elk aspect van het Stolpersteine-project. Hij reist regelmatig door Europa om persoonlijk Stolpersteine te plaatsen en deel te nemen aan herdenkingsceremonies. Zijn toewijding aan het project weerspiegelt zijn diepe persoonlijke betrokkenheid bij het herinneren van de slachtoffers van de Holocaust en het aanzetten tot reflectie en bewustwording over het verleden.
Gunter Demnig's leven en werk zijn een krachtig voorbeeld van hoe kunst kan bijdragen aan het collectief geheugen en de maatschappelijke dialoog. Zijn Stolpersteine-project heeft miljoenen mensen wereldwijd geraakt en blijft een belangrijk monument dat de herinnering aan de slachtoffers van het naziregime levend houdt.
Klik hier voor de foto's van 2023.
Historie
In 1996 nam, ultraloper Han Frenken, het initiatief om in Stein een zes uren te organiseren.
Deze vroeg in het jaar vallende loop, toen in principe op de 1e zondag in maart, bleek een welkome aanvulling op de Nederlandse ultrakalender en trok meteen meer dan 100 voorinschrijvingen.
Die eerste wedstrijd, op een parcours van 2,4 km, in het Steinderbos op 3 maart 1996 werd een daverend succes met geweldige gelopen afstanden door de Belgen Marc Verlinden 91,593 km m André Beneens 89,973 km, een beste wereldprestatie voor M40. Op de derde plaats eindigde Wim Epskamp met 87,212 km, een nationale beste prestatie (M40).
Ook bij de 2e editie, op 2 maart 1997, kwam Vanderlinden weer over de 90 km, maar het winderige weer verhinderde dat de beste wereldprestatie (Jean Paul Praet, 91,800 km, Cubazat 1994) op zijn naam kwam. Birgit Lennartz en Anni Loenstadt maakten er een zeer spannende Duits-Deense finish bij de vrouwen van: 75,141 km en 74,966 km.
Vanaf dat jaar tooide Stein zich met de titel World Fastest Six Hours Run.
Voor de 3e editie, op 1 maart 1998, waren begin januari al 150 voorinschrijvingen binnen en werd de deelname tot 170 beperkt.
De wedstrijd werd een thriller, met nog 5 kanshebbers tot aan de laatste ronde, waarbij de Duitser Jozef Frings over het beste eindschot beschikte, en met 82,643 km een nieuwe Duitse beste prestatie neerzette, net als Birgit Lennartz bij de vrouwen met 77,727 km. (NB De beste wereldprestatie is bij de vrouwen vacant omdat Marcy Schwam (USA) en later ook anderen al eens binnen de 6 uur in een 50 mijlen race (80,467 km) finishte).
Om meer lopers te accommoderen werd, voor de 4e editie op 7 maart 1999, het parcours met ruim één kilometer uitgebreid. Van het recordaantal inschrijvers van 206 stonden er uiteindelijk 164 daadwerkelijk aan de start. Het werd weer een wedstrijd die paste bij de World Fastest Six Hour Run, want de 50-jarige (!) winnaar Rainer Lindemann uit Duitsland verbeterde met ruim 86 km niet alleen het Duitse record maar zette daarmee zelfs een World Best Age Record over 6 uur neer! Knap tweede werd Edwin van de Loop, een 30-jarig nieuw Nederlands talent op de ultra met een wel heel toepasselijke naam. Bij de vrouwen haalde Birgit Lennartz haar derde triomf op rij.
Het parcours meet 2452,54 meter, officieel met de Jones-counter gemeten op 20-10-2024, en is geheel verhard en vlak, afwisselend en verkeersvrij.